Dlaczego śpiewamy i wciągamy do śpiewania innych?
Pieśni od zarania dziejów towarzyszyły najważniejszym wydarzeniom naszej historii, te patriotyczne krzewiły ducha polskości, wskrzeszały pamięć o dawnych bohaterach, w czasach klęsk przypominały o zwycięskich bitwach, często zagrzewały do boju, bywały modlitwą. Jak pisze Clarissa Pinkola Estes w „Biegnącej z wilkami”: << Pieśń zaznacza najważniejsze momenty w naszym życiu, jest świętem, oddziela życie od śmierci. Pamiętamy mickiewiczowskie „Pieśń ujdzie cało…” >> Śpiew to forma interakcji. Śpiewamy chcąc uzewnętrznić żyjące w nas emocje. Śpiewamy, gdy chcemy coś zakomunikować innym jednostkom, grupom lub instytucjom. Uprawianie pieśni wydaje się ciągle żywą potrzebą. „Jeżeli jest w człowieku jakiś niezniszczalny pierwiastek muzyczności, to jego ziarnem jest pieśń” (B. Pociej).
